In 1996 kreeg Jill Bolte Taylor een ernstige hersenbloeding. Ze kon niet meer lopen, praten, lezen, schrijven of zich nog iets van haar leven vóór dit moment herinneren. Als hersenwetenschapper kreeg ze de unieke kans om te observeren hoe haar brein op deze beschadiging reageerde: hoe gevoelens van euforie en vrede zich afwisselden met professionele belangstelling en het rationele besef dat ze hulp moest zoeken voordat het te laat zou zijn. Haar herstel zou acht jaar duren. In Onverwacht inzicht schrijft Taylor over het inzicht dat ze verkreeg dankzij haar ongewone en inspirerende tocht uit de afgrond van een beschadigd brein. Haar verslag biedt een unieke blik op het menselijk brein en zijn herstellend vermogen.
In 1996 kreeg Jill Bolte Taylor een ernstige hersenbloeding. Ze kon niet meer lopen, praten, lezen, schrijven of zich nog iets van haar leven vóór dit moment herinneren. Als hersenwetenschapper kreeg ze de unieke kans om te observeren hoe haar brein op deze beschadiging reageerde: hoe gevoelens van euforie en vrede zich afwisselden met professionele belangstelling en het rationele besef dat ze hulp moest zoeken voordat het te laat zou zijn. Haar herstel zou acht jaar duren. In Onverwacht inzicht schrijft Taylor over het inzicht dat ze verkreeg dankzij haar ongewone en inspirerende tocht uit de afgrond van een beschadigd brein. Haar verslag biedt een unieke blik op het menselijk brein en zijn herstellend vermogen.